Απόφαση 124/2018

"ΕΚΔΟΣΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΗΤΗΡΙΟΥ ΓΙΑ ΑΛΛΟΔΑΠΌ ΘΑΝΟΝΤΑ ΜΟΝΙΜΟ ΚΑΤΟΙΚΟ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ   

ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΕΙΟ ΧΑΛΑΝΔΡΙΟΥ 

ΤΜΗΜΑ ΕΚΟΥΣΙΑΣ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑΣ 

ΑΡΙΘΜΟΣ 124/2018 

(ΔΙΑΤΑΞΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΗΤΗΡΙΟΥ)

Από τη διάταξη του άρθρου 30 § 1 Κ.Πολ.Δικ. συνάγεται ότι οι κληρονομικές διαφορές, υπάγονται στην αποκλειστική αρμοδιότητα του δικαστηρίου, στην περιφέρεια του οποίου είχε ο κληρονομούμενος, κατά το χρόνο του θανάτου του την κατοικία του και εν ελλείψη αυτής της διαμονής του. Η θεσπιζόμενη με την εν λόγω διάταξη ειδική δωσιδικία της κληρονομιάς είναι αποκλειστική και υπερισχύει ακόμη και των αποκλειστικών δωσιδικιών των εταιρικών σχέσεων (Κ.Πολ.Δ. 27), της τοποθεσίας του ακινήτου (Κ.Πολ.Δικ. 29) και της περιουσίας (Κ.Πολ.Δικ. 40). Εξάλλου από την διάταξη του άρθρου 3 παρ. 1 Κ.Πολ.Δικ., προκύπτει ότι καθιερώνεται διεθνής δικαιοδοσία των ημεδαπών δικαστηρίων επί ιδιωτικών διαφορών, εφόσον όμως αυτές συνδέονται προς την ελληνική πολιτεία με κάποιο στοιχείο που θεμελιώνει αρμοδιότητα ελληνικού δικαστηρίου. Συνεπώς επί κληρονομικών διαφορών για τις οποίες, όπως προαναφέρθηκε, αποκλειστικώς αρμόδιο δικαστήριο είναι εκείνο της κατοικίας η διαμονής του κληρονομούμενου, κατά το χρόνο του θανάτου του, υφίσταται διεθνής δικαιοδοσία των ελληνικών δικαστηρίων, όταν ο κληρονομούμενος είχε κατά το χρόνο του θανάτου του την κατοικία του ή την διαμονή του, στην Ελλάδα. Περαιτέρω, κατά το άρθρο 28 Α.Κ. οι κληρονομικές σχέσεις, με το στοιχείο αλλοδαπότητας, διέπονται από το δίκαιο της ιθαγένειας, που είχε ο κληρνομούμενος όταν πέθανε, ανεξάρτητα αν πρόκεται για κινητά ή ακίνητα. Εξάλλου από την ίδια διάταξη (ΑΚ 28) προκύπτει ότι κατά το δίκαιο της ιθαγένειας του κληρονομούμενου κρίνονται ο χρόνος επαγωγής της κληρονομιάς, πότε δηλαδή επέρχεται η κληρονομική διαδοχή, οι προϋποθέσεις με τις οποίες μπορεί να γίνει κάποιος κληρονόμος, ο λόγος επαγωγής της κληρονομιάς και άρα αν επέρχεται από το νόμο η από διαθήκη, η κτήση και η αποποίηση της κληρονομιάς, τα πρόσωπα καλούνται να λάβουν την κληρονομιά σε περίπτωση που δεν υπάρχει διαθήκη, οι σχέσεις μεταξύ των κληρονόμων δηλαδή ποιά τα δικαούμενα πρόσωπα και ποιό το ποσοστό τους. 

Εξάλλου κατά το αγγλικό δίκαιο η κληρονομική διαδοχή χωρεί είτε εξ' αδιαθέτου, είτε εκ διαθήκης. Η εξ' αδιαθέτου κληρονομική διαδοχή (μερική ή ολική) διέπεται από το Νόμο περί Διαχείρισης Κληρονομιών του 1925 (Administration of Estates Act 1925) όπως τροποποιήθηκε από το νόμο για την εξ' αδιαθέτου κληρονομική διαδοχή του 1925 (Intestate Estates Act 1952) που αφορά θανάτους που έλαβαν χώρα μετά το έτος 1952 και τον τροποποιητικό νόμο περί κληρονομικών του 1995 (Law Reform - Succesion - Act 1995), που αφορά τους θανάτους, που επισυνέβησαν μετά την 1-1-1996 ο οποίος υποχρεώνει τον εμπιστευματοδόχο, αφού πληρώσει τα χρέη και τα έξοδα κηδείας, να μοιράσει την περιουσία μεταξύ των εξ' αδιαθέτου κληρονόμων. ............................................................. Σημειώνεται πως κατά την αγγλική νομοθεσία δεν απαιτείται η αποδοχή κληρονομίας από τον κληρονόμο, ενώ δεν απαιτείται να διορισθεί αντιπρόσωπος σύμφωνα με τις διατάξεις του νόμου περί διαχειρίσεως κληρονομικών (πληρωμή μικροποσών) του 1965 (Administration of Estates (small payments) Act 1965) για μικρά ποσά που καταβάλλονται στους συγγενείς του κληρονομούμενου υπό ταμιευτήρια ................................... όταν είναι προφανές πως τα πρόσωπα αυτά είναι δικαιούχοι. Όσον αφορά τις υπόλοιπες περιπτώσεις ο προσωπικός αντιπρόσωπος του κληρονομούμενου θεσμός ο οποίος δεν υπάρχει στο ελληνικό δίκαιο εξομοιώνεται ως προς τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις με το θεσμό του εκτελεστή διαθήκης, που προβλέπει το ελληνικό δίκαιο. Επομένως ο Θεσμός αυτός δεν είναι αντίθετος προς την ελληνική δημόσια τάξη, αφού δεν εισάγει σύστημα αντίθετο προς τις βασικές αρχές του ελληνικού κληρονομικού δικαίου. Όσον δε αφορά το κληρονομητήριο αναγράφονται σε αυτό οι εξ' αδιαθέτου κληρονόμοι η και οι εκ διαθήκης εάν υπάρχει διαθήκη. Ο διορισμός διαχειριστή της κληρονομιαίας περιουσίας κατά τα ανωτέρω αναλυτικώς περιγραφόμενα είναι θεσμός του αγγλικού δικαίου και όχι του ελληνικού και συνεπώς αυτός δεν μπορεί να περιληφθεί σε απόφαση ελληνικού δικαστηρίου για την παροχή κληρονομητήριου που πιστοποιεί απλώς τα πρόσωπα που κληρονομούν τον θανόντα ως εξ' αδιαθέτου κληρονόμοι, αφού ο διορισμός επιβάλλεται από το αγγλικό δίκαιο, και γίνεται σύννομα από την Γραμματεία του Δικαστηρίου του Λονδίνου είναι δε ξεχωριστή της εκδόσεως του κληρονομητηρίου ενέργεια και έπεται αυτής, χωρίς όμως και να προαπαιτείται μη υφισταμένης άλλωστε δικαιοδοσίας του εκδώσαντος το κληρονομητήριο ελληνικού δικαστηρίου για τον διορισμό αυτό, που ανήκει στις αρμοδιότητες της προαναφερθείσας γραμματείας (ΑΠ 388/2015 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ)"